بچه ها گاهی با هم دعوا می کنند و ممکن است در حین دعوا به همدیگر ضربه بزنند، گاز بگیرند و یا موهای هم را بکشند. معمولا والدین با دیدن این اتفاقات نگران شده و سعی می کنند این رفتار کودک را متوقف کنند. آنها می خواهند بدانند که دلیل این رفتار چیست و چگونه می توان آن را کنترل کرد؟
عادت انگشت مکیدن در یک کودک زیر شش سال امری طبیعی است که باعث آرامش او می‌شود و معمولا با رسیدن به سن مدرسه خود به خود از بین می رود. اما اگر بعد از شش سالگی ادامه پیدا کند، احتیاج به درمان دارد.
در ادامه نکاتی درباره کمک به ترک این عادت در کودکان نوشته شده است
گاه با کودکانی برخورد می کنیم که منزوی و گوشه گیر هستند و کمتر تمایل دارند با دیگران رابطه برقرار کنند. این کودکان ممکن است به دلیل اضطرابی که نسبت به ارتباط با بچه های دیگر دارند، در مقابل رفتن به مهد کودک و یا مدرسه هم مقاومت نشان دهند و یا حاضر نشوند با بچه های دیگر بازی کنند و ترجیح می دهند بیشتر با پدر و مادرشان باشند.
اگر این کودکان را به حال خود رها کنیم، مشکلشان خود به خود حل نمی شوند و می تواند مسائل دیگری از جمله کاهش اعتماد به نفس را نیز برای کودک ایجاد کند، پس لازم است برای رفع آن اقداماتی صورت بگیرد که در ادامه به آنها می پردازیم.
گاهی اوقات در مواجهه با کودکانی که به شدت به مادرشان وابسته هستند، با این واقعیت روبرو می شویم که علت اصلی وابستگی آنها، در واقع ترس و نگرانی مادر از استقلال فرزندش است. این مادران به طور ناخودآگاه تلاش می کنند تا کودکشان به آنها وابسته بماند و از اینکه روزی ببینند که فرزندشان دیگر به آنها نیاز ندارد می ترسند.
اکثر کودکان هنگام جدایی یا دوری از مادر احساس ناراحتی و اضطراب می کنند. این ناراحتی و اضطراب در بین سنین 8 ماهگی تا 3 سالگی طبیعی است و اضطراب جدایی نامیده می شود که البته گذر از این مرحله با توجه به خلق و خوی کودک و مهارت های فرزند پروری والدین متفاوت می باشد. در این سنین بهتر است مراقبت کننده کودک، خود مادر باشد و فرزند خود را بیش از حد تنها نگذارد، اما از آنجایی که در خیلی از موارد این امر امکان پذیر نمی باشد، لذا بهتر است زمانی را که در کنار کودک خود هستید، وقتتان را به اندازه کافی به او اختصاص داده، با او بازی کرد و نیازهای او را بر آورده نمایید.
برخی از کودکان در سنین بالاتر نیز در هنگام جدا شدن از والدین دچار اضطراب می شوند که این ترس و اضطراب دیگر طبیعی تلقی نشده و می بایست جهت بر طرف نمودن مشکل پیش آمده اقدام نمود که در ادامه توصیه هایی در این خصوص آورده شده است.
از روز تولد اولین فرزند تغییراتی در وضعیت خانواده ایجاد می شود . بچه ها با ورودشان به خانه همه چیز را تغییر می دهند. دیگر نه شما همان آدم های قبلی هستید و نه خانه تان همان شرایط قبل را خواهد داشت و قطعا نوع رابطه تان هم تحت تاثیر وضعیت جدید قرار خواهد گرفت.
این روزها بسیاری از مادران به دلیل اشتغال در خارج از منزل، کودکشان را به مهد کودک می سپارند و گاهی مادران خانه دار نیز تمایل دارند که کودکشان ساعاتی را در مهدکودک سپری کند. تمامی این مادران می خواهند بدانند که آیا حضور فرزندشان در مهد کودک برای آنها مفید است یا می تواند آسیب هایی به برای او داشته باشد.
تحقیقات زیادی در خصوص مزایا و معایب مهد کودک انجام شده که در ادامه به نتایج آنها می پردازیم.
کودکان در سن 2.5 تا 3 سالگی آمادگی لازم برای حضور در مهد کودک را دارند و می توانند بدون حضور مادرشان ساعاتی را با همسالانشان باشند. اما چرا برخی از کودکان حاضر نیستند از مادرشان جداشوند و به مهد کودک بروند؟
یکی از علت های اصلی این مقاومت، وابستگی شدید کودک به مادرش است . یعنی مهارت های کودک متناسب با سنش رشد نکرده و از نظر جسمی و عاطفی هنوز به والدین به خصوص مادر وابسته است. این کودکان در هنگام جدا شدن از مادر گریه و التماس می کنند، به او می چسبند و حتی گاهی حالات ناخوشایند فیزیکی از قبیل تهوع و استفراغ و یا دل درد و سردرد پیدا می کنند. اغلب والدین با مشاهده این حالات، کودک را با خود به منزل باز می گردانند و یا در کنار او می مانند. این اعمال نه تنها به نفع کودک نیست بلکه شرایط را بدتر و کودک را وابسته تر می کند. در ادامه درباره چگونگی آماده کردن این کودکان برای حضور در مهد کودک توضیح می دهیم
بازی کردن، علاوه بر اینکه برای کودک یک نوع تفریح و سرگرمی است، روشی برای فکر کردن او هم هست. بچه ها هنگام بازی، هم لذت می برند و هم چیزهای تازه ای یاد می گیرند و هم دانسته های خود را تمرین می کنند. پس بازی در روند تحولی کودک نقش بسزایی دارد.
