کودکان در سن 2.5 تا 3 سالگی آمادگی لازم برای حضور در مهد کودک را دارند و می توانند بدون حضور مادرشان ساعاتی را با همسالانشان باشند. اما چرا برخی از کودکان حاضر نیستند از مادرشان جداشوند و به مهد کودک بروند؟
یکی از علت های اصلی این مقاومت، وابستگی شدید کودک به مادرش است . یعنی مهارت های کودک متناسب با سنش رشد نکرده و از نظر جسمی و عاطفی هنوز به والدین به خصوص مادر وابسته است. این کودکان در هنگام جدا شدن از مادر گریه و التماس می کنند، به او می چسبند و حتی گاهی حالات ناخوشایند فیزیکی از قبیل تهوع و استفراغ و یا دل درد و سردرد پیدا می کنند. اغلب والدین با مشاهده این حالات، کودک را با خود به منزل باز می گردانند و یا در کنار او می مانند. این اعمال نه تنها به نفع کودک نیست بلکه شرایط را بدتر و کودک را وابسته تر می کند. در ادامه درباره چگونگی آماده کردن این کودکان برای حضور در مهد کودک توضیح می دهیم
چگونه وابستگی کودک را کم کنیم
برای از بین بردن حالت ترس و جدایی کودک، والدین و خصوصا مادران باید روحیه استقلالطلبی را در کودکشان پرورش دهند، تا به مرور زمان ترس و وابستگیاش از بین برود. برای این کار، ابتدا باید خودتان به عنوان والدین، استقلال کودک را در نظر بگیرید تا فرزندتان وابسته نباشد.
در همین راستا کودک باید همواره والدینش را شادمان و با اطمینان خاطر و آرام ببیند.برخی از والدین زمانی که تصمیم میگیرند وابستگی کودکانشان را کم کنند، ممکن است دچار اشتباهاتی شوند که میتواند نتایج بدی داشته باشد. یکی از این اشتباهات این است که در حالتی که کودک نمیداند و از همه جا بیخبر است ، او را رها کرده و میروند.
این مساله موجب ایجاد یک ترس ناگهانی در کودک میشود و کودک ممکن است فکر کند او را برای همیشه تنها گذاشتهاند. چنانچه والدین مجبورند کودک را نزد شخصی بگذارند، باید به کودک توضیح دهند که مجبور هستند او را برای مدت کوتاهی ترک کنند و بعد برمیگردند. در این حالت ممکن است کودک دقیقا منظور آنها را نفهمد و گریه کند، اما از این که ناگهانی متوجه نبود والدینش شود، بسیار مناسبتر است.
مدت زمان جدایی والدین و خصوصا مادر از کودک در ابتدا باید کوتاه باشد و سپس میتوان این زمانها را طولانیتر کرد تا اضطراب جدایی کودک بتدریج از بین برود. مشکل اصلی در مورد جدایی کودک از والدین زمانی است که کودک به سن دو سه سالگی رسیده است و حاضر نیست از مادر و پدر جدا شود، در این موارد والدین بهتر است کمی سنگدل باشند تا کودک برای زندگی آینده اعتماد به نفس پیدا کنند و بتواند وارد روابط اجتماعی شود.
البته همه این مسائل به بعد از یک سالگی مربوط میشود و تا قبل از یک سالی همه نیازهای کودک باید از سوی والدین برطرف شود.
چگونه کودک را برای رفتن به مهد کودک آماده کنیم؟
برای اینکه به کودک خود کمک کنید تا به راحتی از شما جدا شده و با همسالان خود ارتباط برقرار کند، می توانید از توصیه های زیر استفاده کنید.
- هدیه ای برای کودکتان در نظر گرفته و به او یادآور شوید هنگامی که برگشتید تا او را به منزل ببرید هدیه را برایش می برید. به این ترتیب کودک مطمئن می شود که شما بازخواهید گشت. این هدیه می تواند یک بستنی، کتاب، کارتون و یا حتی رفتن به پارک باشد. چیزی که در اینجا اهمیت دارد فراموش نکردن قولی است که به او داده اید.
- از روزهایی که به مدرسه می رفتید و خاطرات خوشایندتان برای فرزند خود تعریف کنید.
- بدون اطلاع کودک و زمانی که او حواسش پرت است، او ترک نکنید.
- مراسم خداحافظی را طولانی نکرده، هنگام ترک کودک او را ببوسید، نوازشش کنید و با خوشرویی از او خداحافظی نمایید. توجه داشته باشید که ممکن است کودکتان خیلی بی قراری کند اما در این مورد اصلا نگران نباشید چرا که بعد از مدتی، آرام خواهد شد.
- زمان بازگشت خود را با توجه به ادراک کودک به او یادآور شوید چرا که کودکان درک درستی از زمان ندارند. برای مثال می توانید به او بگویید بعد از اینکه نهار خود را خورد شما باز خواهید گشت.
- اگر قرار است که شما برای آوردن فرزندتان از مدرسه به منزل به دنبال او بروید، حتما خودتان این کار را انجام داده و اگر شرایط فراهم نبود و قرار شد که شخص دیگری این کار را انجام دهد حتماً به کودکتان اطلاع دهید.
- روابط خارج از مهد کودک یا مدرسه را با والدین دوستانش ترتیب دهید و اجازه دهید که کودکتان با دوستانش در منزل تان بازی کند. به این ترتیب برای دیدن دوستانش در مهد کودک یا مدرسه تمایل بیشتری نشان خواهد داد.
در پایان توجه داشته باشید، در صورتی که با استفاده از راهکارهای ارائه شده، نتوانستید بر اضطراب کودک خود قایق آیید، حتما لازم است که به یک متخصص مراجعه نمایید.