گاهی اوقات در مواجهه با کودکانی که به شدت به مادرشان وابسته هستند، با این واقعیت روبرو می شویم که علت اصلی وابستگی آنها، در واقع ترس و نگرانی مادر از استقلال فرزندش است. این مادران به طور ناخودآگاه تلاش می کنند تا کودکشان به آنها وابسته بماند و از اینکه روزی ببینند که فرزندشان دیگر به آنها نیاز ندارد می ترسند.
اکثر کودکان هنگام جدایی یا دوری از مادر احساس ناراحتی و اضطراب می کنند. این ناراحتی و اضطراب در بین سنین 8 ماهگی تا 3 سالگی طبیعی است و اضطراب جدایی نامیده می شود که البته گذر از این مرحله با توجه به خلق و خوی کودک و مهارت های فرزند پروری والدین متفاوت می باشد. در این سنین بهتر است مراقبت کننده کودک، خود مادر باشد و فرزند خود را بیش از حد تنها نگذارد، اما از آنجایی که در خیلی از موارد این امر امکان پذیر نمی باشد، لذا بهتر است زمانی را که در کنار کودک خود هستید، وقتتان را به اندازه کافی به او اختصاص داده، با او بازی کرد و نیازهای او را بر آورده نمایید.
برخی از کودکان در سنین بالاتر نیز در هنگام جدا شدن از والدین دچار اضطراب می شوند که این ترس و اضطراب دیگر طبیعی تلقی نشده و می بایست جهت بر طرف نمودن مشکل پیش آمده اقدام نمود که در ادامه توصیه هایی در این خصوص آورده شده است.
کودکان در سن 2.5 تا 3 سالگی آمادگی لازم برای حضور در مهد کودک را دارند و می توانند بدون حضور مادرشان ساعاتی را با همسالانشان باشند. اما چرا برخی از کودکان حاضر نیستند از مادرشان جداشوند و به مهد کودک بروند؟
یکی از علت های اصلی این مقاومت، وابستگی شدید کودک به مادرش است . یعنی مهارت های کودک متناسب با سنش رشد نکرده و از نظر جسمی و عاطفی هنوز به والدین به خصوص مادر وابسته است. این کودکان در هنگام جدا شدن از مادر گریه و التماس می کنند، به او می چسبند و حتی گاهی حالات ناخوشایند فیزیکی از قبیل تهوع و استفراغ و یا دل درد و سردرد پیدا می کنند. اغلب والدین با مشاهده این حالات، کودک را با خود به منزل باز می گردانند و یا در کنار او می مانند. این اعمال نه تنها به نفع کودک نیست بلکه شرایط را بدتر و کودک را وابسته تر می کند. در ادامه درباره چگونگی آماده کردن این کودکان برای حضور در مهد کودک توضیح می دهیم
