گاه با کودکانی برخورد می کنیم که منزوی و گوشه گیر هستند و کمتر تمایل دارند با دیگران رابطه برقرار کنند. این کودکان ممکن است به دلیل اضطرابی که نسبت به ارتباط با بچه های دیگر دارند، در مقابل رفتن به مهد کودک و یا مدرسه هم مقاومت نشان دهند و یا حاضر نشوند با بچه های دیگر بازی کنند و ترجیح می دهند بیشتر با پدر و مادرشان باشند.
اگر این کودکان را به حال خود رها کنیم، مشکلشان خود به خود حل نمی شوند و می تواند مسائل دیگری از جمله کاهش اعتماد به نفس را نیز برای کودک ایجاد کند، پس لازم است برای رفع آن اقداماتی صورت بگیرد که در ادامه به آنها می پردازیم.
چگونه به کودکان کمرو و خجالتی کمک کنیم؟
اگر کودک شما منزوی و غیر اجتماعی است توصیه های زیر می تواند کمکتان کند:
- ترس و اضطراب او را درک کنید و بپذیرید که اضطراب او واقعی است و او را به دلیل جمع گریزی و ارتباط برقرار نکردن با دیگران شماتت نکنید. چنانچه به طور مستقیم روی رفتارهای او تمرکز کنید: «چرا به دیگران سلام نمی دی، چرا به من چسبیدی و منو ول نمی کنی، مثل بچه آدم سلام بده و...» اعتماد به نفس کودک را از او سلب می کنید و موجب تشدید رفتارهای فوق می شوید.
- او را با بچه های دیگر که ارتباط بهتری در جمع دارند، مقایسه نکنید: «می بینی سارا چقدر قشنگ حرف می زنه، شعر می خونه و... »
- زمانی که کودک شما با بچه های دیگر دوست می شود و بازی می کند، در میهمانی ها از شما جدا می شود و شب را به تنهایی در اتاق خودش می خوابد، او را تشویق و از او تعریف کنید. تشویق شما می تواند کلامی باشد و هزینه ای برای شما در برنداشته باشد: «آفرین، چقدر بلند سلام دادی » ، « مامان بزرگش! دیشب سامان تنها روی تخت خودش خوابیده و... »
- اگر کودک مرتب از شما آویزان است و روی پاهای شما می نشیند، به او بگویید که می تواند کنار شما بنشیند نه روی زانوهایتان و اگر این کار را بکند، زمان برگشتن از میهمانی او را به پارک می برید.
- انتظار نداشته باشید کودک شما به طور ناگهانی و یک شبه تغییر کند. تلاش های کوچک او را ببینید و قدر بنهید.
- کودکان پسر را تشویق کنید که ارتباط بهتری با پدر خود برقرار کنند. مسلم است برای پسربچه ۵ ساله ای که مدام با مادر است ارتباط بیشتر با پدر باعث می شود بتواند تطابق و همانندسازی بهتری با جنسیت خود برقرار کند و برای ایفای نقش مردانه آماده شود.
- شما نیز باید پس از اینکه مهارت های لازم را به کودک خود آموختید، اضطراب خود را کنترل کنید. به عنوان مثال، ممکن است نگران تردد کودک خود از خیابان باشید ولی نمی توانید تا سن ۲۰ سالگی او را از خیابان رد کنید! پس باید به او این مهارت را بیاموزید، با وی آن را تمرین کنید و آرام آرام فرصت بدهید خودش به تنهایی آن را تجربه کند.
