بازی هایی برای افزایش تمرکز؛ در کودکان بیش فعال

در کنار درمان های اصلی اختلال بیش فعالی-نقص توجه ، که توسط متخصصان تجویز می شه، در اینجا هم چند راهکار ساده رو بهتون معرفی می کنم که می تونه از طریق بازی، سطح توجه و تمرکز این کودکان رو افزایش بده.

البته این بازی ها مخصوص بچه های بیش فعال نیست و همه والدین می تونند این بازی ها رو توی خونه با بچه هاشون انجام بدن.

=================================

1. برگ کاغذ

برای افزایش تمرکز در خوب گوش دادن و نوشتن دیکته، در کودکانی که این اختلال را دارند،میتوانیم از این بازی استفاده کنیم. به این ترتیب که یک برگه کاغذ جلوی دهان مان می گیریم و کلمه ای را به آرامی می گوییم و از کودک بخواهیم آن کلمه را به ما بگوید. دلیل کاغذ گرفتن جلوی دهان، جلوگیری از لب خوانی کودک است.

 

 2. لیوان آب

یک لیوان آب سرخالی به کودک می دهیم و از او می خواهیم مسافت حدود یک متر را با این لیوان برود و برگردد و مواظب باشد که آب از لیوان نریزد.

 3. فوت کردن شمع

 از کودک می خواهیم شمعی را که روشن کرده ایم فوت کند، بدون خاموش شدن شعله … یعنی فقط شعله شمع حرکت کند ولی خاموش نشود. این بازی هم ممکن است مثل بازیهای دیگر برای بچه ها سخت باشد، ولی کودک شما با تمرین و تشویق موفق به انجامش می شود

  

4. راه رفتن روی جدول

 با کودک خود به کوچه بروید و از او بخواهید مسافتی را روی جدول کنار کوچه یا خیابان راه برود و دست های خود را باز نگه دارد.

 

5. توپ تخم مرغی

 یک توپ تخم مرغی را روی میزی به طول تقریبا یک متر بگذارید. خود شما در یک طرف میز و کودک تان سمت دیگر میز بنشینید و این توپ را با کمک فوت کردن به سمت مقابل هدایت کنید؛ طوری که توپ به جای دیگری نرود و اگر هم رفت، با کمک فوت آن را به مسیر درستش برگردانید.

=================================

معمولا بچه ها خیلی زود از انجام این بازی ها خسته می شوند که این خستگی را می توانیم با شاد کردن محیط بازی و فشار نیاوردن به کودک کمتر کنیم. ممکن است کودک وقتی می خواهد برای اولین بار این بازی ها را انجام دهد، متوجه توضیحات شما نشود و حوصله اش برود و اشتیاقی به بازی پیدا نکند. در این شرایط بهتر است شما اول این بازی را انجام دهید تا برای کودک قابل فهم شود. می توانیم از فرزندان دیگر در خانه یا دوستان کودک مان یاری بگیریم و به صورت نوبتی این بازی ها را انجام دهیم.

  

- سارا عطاریان، کارشناس ارشد مشاوره

به چه بچه ای «بیش فعال» می گن؟

بر خلاف اون چیزی که اکثر افراد تصور می کنند، علامت اصلی تشخیص بیش فعالی، جنب و جوش و فعالیت زیاد نیست. نام اصلی این مشکل، «اختلال بیش فعالی-نقص توجه» هست و مهم ترین مشکل این کودکان، عدم تمرکز و مشکل در توجه کردن به یک موضوع خاص هست.

بچه ای که دچار این مشکل هست، علیرغم اینکه خیلی پر تحرک و پر جنب و جوشه، معمولا کارهای خیلی پرخطری رو انجام می ده و به عواقب کارهاش توجهی نمی کنه. حتی ممکنه گاهی به دیگران هم آسیب بزنه. نشونه دیگه این اختلال اینه که معمولا وقتی صداش می کنیم، متوجه نمی شه. وقتی ازش کاری رو می خوایم، یا خوب متوجه نمی شه و یا اینکه به سرعت فراموش می کنه. هیچ کاری رو تا آخر انجام نمی ده و از هر چیزی خیلی زود خسته می شه.

این بچه ها با اینکه هوش خوبی دارند، ولی در مدرسه موفق نیستند و نمره های پایینی می گیرند. دلیل این نمره ها هم اینه که بچه نمی تونه به حرف های معلم توجه کنه و یاد بگیره.

علت اصلی این اختلال هنوز کاملا مشخص نشده ولی چیزی که مشخصه اینه که رفتارهای این بچه ها به خاطر مشکلیه که دارند و نوع تربیت پدر و مادر، باعث ایجاد این نوع رفتارها نیست.
درمان هایی که الان برای این بچه ها انجام می شه:

این کودکان هرچه سریعتر مشکلشون تشخیص داده بشه و درمانشون شروع بشه، کمتر آسیب می بینند و خانواده هم کمتر دچار مشکل می شن.

• درمان دارویی، که نوع و مقدار اون رو روانپزشک تعیین می کنه
• نوروفیدبک که می تونه در افزایش توجه و تمرکز کودک موثر باشه
• رفتار درمانی و آموزش والدین برای کنترل رفتارهای نا مناسب کودک، که لازمه توسط متخصص دوره دیده انجام بشه
• بازی درمانی که هم می تونه تو مراکز کاردرمانی انجام بگیره و هم به والدین آموزش داده بشه تا توی خونه با بچه تمرین کنند.

نکته مهم اینکه ، تشخیص نهایی این بیماری صرفا توسط روانشناس یا روانپزشک متخصص که آموزش های لازم رو دیده باشه، انجام می شه. پس لطفا به هر بچه شیطونی بیش فعال نگید.

نکته دیگه اینکه مراحل درمان و نوع درمان مناسب برای هر کودک با کودک دیگه فرق داره و لازمه متخصص مربوطه این رو تشخیص بده.

فرزندم «تبلت» می خواهد

امروزه اکثر بچه ها حتی بچه های سه یا چهار ساله، از والدینشون می خوان که براشون گوشی هوشمند یا تبلت بخرند. این درخواست در نوجوان ها شدت می گیره و گاه به دعوا و کشمکش کشیده می شه.

پدر و مادر از یک طرف مضرات و مشکلات ناشی از این وسیله رو می دونند و از طرف دیگه هم نمی تونند در مقابل خواسته های بچه شون کوتاه بیان. به خصوص وقتی که می بینند که بچه های اقوام و دوستان همگی گوشی دارند و کمی نگران می شند که نکنه بچه شون سرخورده بشه یا از نظر یادگیری عقب بمونه.

چیزی که مسلمه اینه که نمی شه بچه رو از این وسیله به طور کامل محروم کرد، ولی استفاده از اون باید شرایط خاصی داشته باشه که باعث آسیب و مشکلات بعدی نشه:

اول اینکه، برای بچه های زیر هجده سال گوشی یا تبلت شخصی نخرید. خیلی بهتره که علاوه بر گوشی خودتون یه تبلت هم بخرید و به فرزندتون بگید که می تونه گاهی از تبلت شما استفاده کنه. با این روش هم می تونید زمان استفاده از تبلت رو کنترل کنه و هم روی فعالیت های فرزندتون نظارت داشته باشید.

 دوم، بازی ها و برنامه های مناسب رو خودتون براش نصب کنید

سوم، در زمان بازی بچه های کوچک با گوشی، اتصال به اینترنت رو قطع کنید

برای بچه های بزرگ تر، درباره شرایط استفاده از اینترنت توضیح بدید. براشون توضیح بدید که نباید با افراد غریبه در شبکه های اجتماعی صحبت کنند و یا عکس و فیلم خودشون رو براشون بفرستند. لازمه اونا بدونند که هر کسی در فضای مجازی ممکنه اون شخصی نباشه که داره خودشو معرفی می کنه.

در ضمن خیلی بهتره که وای فای فقط ساعات مشخص و محدودی در طول شبانه روز روشن باشه و ترجیحا ساعت 9 شب تا 9 صبح اونو خاموش کنید. (لازمه این قانون رو خودتون هم رعایت کنید)

چهارم، به نوجوان ها توضیح بدید که قرار دادن عکس های شخصی  و خانوادگی در اینترنت صحیح نیست و می تونه مشکلاتی برای اونا پیش بیاره. از طرف دیگه در محیط های بیرون از خونه مثلا در پارک، عکس های زیبا و با کیفیتی از فرزندتون بگیرید تا در شبکه های اجتماعی بگذاره.

پنجم، بچه رو با بازی ها و فعالیت های مناسب سرگرم کنید تا بهانه بازی با گوشی رو نگیره

ششم، خودمون زمان حضور در شبکه های اجتماعی رو محدود کنیم و در مقابل بچه ها تا حد امکان گوشیمون رو در جایی دور از خودمون قرار بدیم. می تونیم در جای خاصی مثلا گوشه اپن آشپز خونه مکانی برای قرار دادن گوشی ها در نظر بگیریم و به محض ورود به خونه گوشیمون رو اونجا بگذاریم. این رفتار ما می تونه الگوی مناسبی برای بچه باشه.

در پایان ، توصیه می کنم در فضاهای مجازی با بچه ها همراه باشیم و اونها رو ساعت ها با گوشی هوشمند تنها نگذاریم. تجسس و جاسوس بازی هم در نیاریم ولی اگه متوجه اشتباهی از طرف بچه شدیم بدون سرزنش و دعوا، بهش توضیح بدیم که چرا رفتارش اشتباه بوده و چه مشکلاتی ممکنه براش پیش بیاره.

مدرسه دولتی یا غیر انتفاعی

این روزها که موقع ثبت نام مدارسه، خیلی از والدین سوال می کنند که بهتره بچه شون رو مدرسه غیر انتفاعی ثبت نام کنند یا مدرسه دولتی ؟

به نظر می رسه هر کدوم اینها شرایطی داره که بعضیش می تونه مفید باشه و بعضی دیگه نه.

مثلا در مدارس غیر انتفاعی، معمولا کلاس ها خلوت تره و به بچه ها بیشتر توجه میشه و باهاشون بیشتر کار می کنند. معمولا بچه هایی که مدرسه  غیرانتفاعی می رن، تو خونه کمتر نیاز به تمرین دارند و بیشتر درس رو توی مدرسه یاد می گیرند.

ولی این مشکل هم هست که در این مدارس معمولا برای اینکه والدین راضی باشند، به بچه ها بیش از حد آسون می گیرند. هم از نظر درسی و هم از نظر اخلاقی. از طرف دیگه معمولا توی کلاس همه بچه ها از قشر متوسط به بالا هستند و بچه با سطح توقعی بیشتر از بچه های مدارس دولتی بزرگ میشه.

در مدارس دولتی معمولا کلاس ها پرجمعیت تر هستند و ممکنه معلم نتونه به همه بچه ها توجه کافی داشته باشه. اغلب لازمه که والدین هم در منزل با بچه تمرین کنند تا به خوبی مطلب رو یاد بگیره. این موضوع به خصوص برای بچه هایی که مشکل تمرکز دارند و یا بچه هایی که دچار اختلالات یاد گیری هستند و به توجه بیشتری نیاز دارند، یا والدینی که فرصت کافی برای تمرین با بچه رو ندارند، می تونه مشکل آفرین باشه.

ولی حسن این مدارس اینه که اولا هزینه زیادی رو به خانواده ها تحمیل نمی کنه. دوم اینکه به کسی بیش از حد ارفاق نمیشه و معمولا جدی تر از مدارس غیر انتفاعی با بچه ها برخورد می کنند و نظم و انضباط بیشتری دارند.

از طرف دیگه ، تو این مدارس  بچه هایی با سطح اقتصادی مختلف توی یک کلاس هستند و این بچه رو واقع بین تر میکنه.

البته این مطالبی که گفتم، خیلی کلی هستند و در مورد همه مدارس دولتی و یا غیرانتفاعی صدق نمی کنند.

در نهایت، شما پدر و مادر عزیز، با توجه به نکات بالا و بر اساس شرایط زندگی خودتون و ویژگی های فرزندتون می تونید تصمیم مناسب رو در این مورد بگیرند. 

باید ها و نباید ها در آموزش کنترل مدفوع به کودکان

بایدها و نبایدها در آموزش کنترل ادرار به کودکان

به بچه ها «نه» گفتن را بیاموزیم

بسیاری از کودکان فکر می کنند وقتی کسی، از آنان چیزی یا کاری را بخواهد و آنها زیر بار نروند و به خواسته اش تن در ندهند، آن شخص می رنجند یا عصبانی می شود. بدتر از همه اینکه این کودکان خودشان را بدهکار می دانند و سرزنش می کنند!
اما همانطور که می دانید، نمی شود رضایت همه مردم را جلب کرد و هر چه آدم بیشتر تلاش کند ناخوشنودی و رنجش دیگران از او بیشتر می شود تا جایی که مساله سوء استفاده پیش می آید. از آن بدتر اینکه شخص، گرفتار آزردگی از خود یا خستگی و خشم و اندوه و سرخوردگی می شود! در چنین شرایطی آدم متوجه چیز عجیبی می شود: بیش از آنکه به خاطر رشد و پرورش خودش تلاش بکند، توانایی هایش را برای خواسته های دیگران به کار برده است.
کودک باید دریابد لزومی ندارد همواه به خواسته های دیگران، به خصوص آنهایی که عضو خانواده نیستند،تن بدهد. چه بسا افراط در اینگونه رفتارها، موجب بیزاری از خویشتن بشود. بنابراین باید تلاش کرد کودکان حدو مرز رفتار اجتماعی درست و شایسته را بهتر بشناسند و از آن مهمتر، این حد و مرزها را تمرین کنند و در موقع لزوم بتواند از آن استفاده کند.
والدین با روش های مختلف مثل کتاب خواندن، بازی کردن، ایفای نقش و قصه گویی می توانند این مهارت ها را به بچه ها یاد بدهند.

چگونه به بچه های کنکوری خود کمک کنید؟

مسأله کنکور در خانواده‌‌های مختلف واکنش‌های متفاوتی را به وجود می‌آورد. بعضی از والدین بی‌تفاوتند و خیلی‌ها کاری به فرزندان‌شان ندارند. بعضی‌ها اوضاع و شرایط را تسهیل کرده و امکانات لازم را فراهم می‌آورند. تعدادی از والدین هم حساسیت زیادی به موضوع نشان می‌دهند و سعی می‌کنند این حساسیت را در فرزندان‌شان نیز تقویت کنند. والدینی هم هستند که به دلیل عدم رضایت از نوع فعالیت و تلاش فرزندان‌شان برای کنکور، از اهرم‌های فشار استفاده می‌کنند. اما مناسب‌ترین روش و بهترین راه‌کارها برای این مسأله، کدام است؟

مشکل عدم کنترل ادرار در کودکان

برخی والدین از این گلایه دارند که کودکم بارها و بارها در روز خودش را خیس می کند در حالی که دیگر پنج سالگی را رد کرده و آموزش توالت رفتن را هم به او داده ایم. اکثر این والدین به پزشک نیز مراجعه کرده اند و پزشک متخصص احتمال هرگونه مشکلات جسمی مربوطه را نیز رد کرده است. به نظر می رسد که علت اصلی خیس کردن شلوار در واقع غرق شدن کودک در بازی و تنبلی برای رفتن به دستشویی است.

انگیزه دادن برای رفتن به دستشویی یکی از بهترین راه هاست. معمولا به والدین می گویم این مورد را (دستشویی رفتن به موقع) در جدول تربیتی بگذارند و به محض این که کودک به دستشویی رفت این رفتار او را تشویق کنند و برچسب بدهند. حتی می توان به عنوان جایزه از نوشیدنی های مورد علاقه ی کودک مثل آبمیوه ها و شیرکاکائو و ... استفاده کرد و با یک تیر دو نشان زد، از یک طرف انگیزه برای او ایجاد کرد که به موقع به دستشویی برود و از طرفی دیگر این آبمیوه ها تعدد ادرار او را زیاد خواهد کرد. در نتیجه کودک بارها و بارها به دستشویی خواهد رفت و بارها و بارها در طول روز تشویق خواهد شد.

ولی اگر فکر می کنید کودک به اندازه کافی اهمیت مسئله را برای قطع بازی اش درک نکرده، برنامه زمانی ای تنظیم کنید که کودک رأس زمان های مشخص برای رفتن به دستشویی آماده باشد. خودتان هم به طور جدی بر اجرای درست این برنامه نظارت کنید تا وقتی کودک به مرحله ای از رشد برسد که خودش بداند چه موقعی باید بازی را قطع کند و به دستشویی برود. تا آن زمان به او بگویید که هرازگاهی باید پنج دقیقه فرصت برای دستشویی رفتن بگذارد و حتی اگر ادرار ندارد در دستشویی بنشیند. می توانید لباس های خشک او را چک و هر بار لباس او خشک ماند، آن را تشویق کنید.

به یاد داشته باشید که در تمام مدت با او خونسرد و مهربان باشید و عصبانیت نشان ندهید. فراموش نکنید که نقش شما صرفا این است که به او کمک کنید تا بر مشکل خیس کردن شلوارش غلبه کند.

 Bottom of Form تجربه نشان داده این روش ها موثر خواهد بود اما اگر همچنان این مورد ادامه پیدا کرد حتما از متخصص یاری بگیرید.

نگذاریم دخترمان گرفتار "اثر پرنسسی" شود

همه ما بیشترین تصمیم هایمان را بر اساس پیام هایی که در دوران کودکی خود از پدر و مادر، مدرسه، جامعه و رسانه ها دریافت کرده بودیم می گیریم. این پیام ها به طور ناخودآگاه تمام ابعاد زندگی ما را تحت تاثیر قرار می دهند و بدون آنکه متوجه حضورشان باشیم یا حتی آنها را به خاطر بیاوریم، به زندگی ما جهت می دهند.

یکی از مهمترین این پیام ها که معمولا در کودکی به دختران القا می شود این است که "زیبایی مهمترین چیزی است که یک دختر باید داشته باشد". این پیام اثری بسیار عمیق در تمام انتخاب های آینده دختران ما خواهد گذاشت. این اثر را "اثر پرنسسی" می خوانیم.