گاهی اوقات در مواجهه با کودکانی که به شدت به مادرشان وابسته هستند، با این واقعیت روبرو می شویم که علت اصلی وابستگی آنها، در واقع ترس و نگرانی مادر از استقلال فرزندش است. این مادران به طور ناخودآگاه تلاش می کنند تا کودکشان به آنها وابسته بماند و از اینکه روزی ببینند که فرزندشان دیگر به آنها نیاز ندارد می ترسند.
اکثر کودکان هنگام جدایی یا دوری از مادر احساس ناراحتی و اضطراب می کنند. این ناراحتی و اضطراب در بین سنین 8 ماهگی تا 3 سالگی طبیعی است و اضطراب جدایی نامیده می شود که البته گذر از این مرحله با توجه به خلق و خوی کودک و مهارت های فرزند پروری والدین متفاوت می باشد. در این سنین بهتر است مراقبت کننده کودک، خود مادر باشد و فرزند خود را بیش از حد تنها نگذارد، اما از آنجایی که در خیلی از موارد این امر امکان پذیر نمی باشد، لذا بهتر است زمانی را که در کنار کودک خود هستید، وقتتان را به اندازه کافی به او اختصاص داده، با او بازی کرد و نیازهای او را بر آورده نمایید.
برخی از کودکان در سنین بالاتر نیز در هنگام جدا شدن از والدین دچار اضطراب می شوند که این ترس و اضطراب دیگر طبیعی تلقی نشده و می بایست جهت بر طرف نمودن مشکل پیش آمده اقدام نمود که در ادامه توصیه هایی در این خصوص آورده شده است.
از روز تولد اولین فرزند تغییراتی در وضعیت خانواده ایجاد می شود . بچه ها با ورودشان به خانه همه چیز را تغییر می دهند. دیگر نه شما همان آدم های قبلی هستید و نه خانه تان همان شرایط قبل را خواهد داشت و قطعا نوع رابطه تان هم تحت تاثیر وضعیت جدید قرار خواهد گرفت.
این روزها بسیاری از مادران به دلیل اشتغال در خارج از منزل، کودکشان را به مهد کودک می سپارند و گاهی مادران خانه دار نیز تمایل دارند که کودکشان ساعاتی را در مهدکودک سپری کند. تمامی این مادران می خواهند بدانند که آیا حضور فرزندشان در مهد کودک برای آنها مفید است یا می تواند آسیب هایی به برای او داشته باشد.
تحقیقات زیادی در خصوص مزایا و معایب مهد کودک انجام شده که در ادامه به نتایج آنها می پردازیم.
کودکان در سن 2.5 تا 3 سالگی آمادگی لازم برای حضور در مهد کودک را دارند و می توانند بدون حضور مادرشان ساعاتی را با همسالانشان باشند. اما چرا برخی از کودکان حاضر نیستند از مادرشان جداشوند و به مهد کودک بروند؟
یکی از علت های اصلی این مقاومت، وابستگی شدید کودک به مادرش است . یعنی مهارت های کودک متناسب با سنش رشد نکرده و از نظر جسمی و عاطفی هنوز به والدین به خصوص مادر وابسته است. این کودکان در هنگام جدا شدن از مادر گریه و التماس می کنند، به او می چسبند و حتی گاهی حالات ناخوشایند فیزیکی از قبیل تهوع و استفراغ و یا دل درد و سردرد پیدا می کنند. اغلب والدین با مشاهده این حالات، کودک را با خود به منزل باز می گردانند و یا در کنار او می مانند. این اعمال نه تنها به نفع کودک نیست بلکه شرایط را بدتر و کودک را وابسته تر می کند. در ادامه درباره چگونگی آماده کردن این کودکان برای حضور در مهد کودک توضیح می دهیم
بازی کردن، علاوه بر اینکه برای کودک یک نوع تفریح و سرگرمی است، روشی برای فکر کردن او هم هست. بچه ها هنگام بازی، هم لذت می برند و هم چیزهای تازه ای یاد می گیرند و هم دانسته های خود را تمرین می کنند. پس بازی در روند تحولی کودک نقش بسزایی دارد.
بد دهنی کودکان موضوع کمیابی نیست و خانواده های زیادی از آن شکایت دارند. بچه ها دائما از طریق بزرگترها، تلویزیون و مدرسه کلماتی را می شنوند و بدون آنکه معنی دقیقش را بداند به عنوان حرف بد یاد می گیرد و تکرار می کند. اما اینکه شما به عنوان پدر و مادر و یا مربی کودکان چگونه با چنین مواردی برخورد نمایید، نیاز به کمی مهارت و صبر و حوصله دارد.
اگر شما هم با این مشکل مواجه شده اید ، توصیه هایی که در ادامه آمده است را مطالعه کنید.
خودارضائــی یک رفتار خود تحریکی است که به منظور کسب لذت صورت می‌پذیرد. کودکان ممکن است خود را با دست یا شئی دیگری مالش دهند. آنها هنگام انجام این عمل معمولاً مشغول، برافروخته و مبهوت به نظر می رسند. ممکن است یک کودک این عمل را چندین بار در روز یا فقط یک بار در هفته انجام دهد. خودارضایی به طور شایع زمانی رخ می‌دهد که کودک خواب‌آلود، خسته و تحت فشار است یا مشغول دیدن تلویزیون می‌باشد.
در ادامه به علل پیدایش و نحوه برخورد با این عمل در کودکان آشنا می شوید.
بچه من خیلی شیطنت می کند، از دیوار راست بالا می رود، اصلا آرام و قرار ندارد، بسیار پر حرف و پر سر و صداست و ...
این جملاتی است که از پدر و مادرها زیاد می شنویم و در نهایت همه آنها به دنبال نسخه ای جادویی هستن که کودکشان را همواره ساکت و آرام و حرف گوش کن نگه دارد. آیا حقیقتا چنین چیزی ممکن است؟
