مدرسه دولتی یا غیر انتفاعی

این روزها که موقع ثبت نام مدارسه، خیلی از والدین سوال می کنند که بهتره بچه شون رو مدرسه غیر انتفاعی ثبت نام کنند یا مدرسه دولتی ؟

به نظر می رسه هر کدوم اینها شرایطی داره که بعضیش می تونه مفید باشه و بعضی دیگه نه.

مثلا در مدارس غیر انتفاعی، معمولا کلاس ها خلوت تره و به بچه ها بیشتر توجه میشه و باهاشون بیشتر کار می کنند. معمولا بچه هایی که مدرسه  غیرانتفاعی می رن، تو خونه کمتر نیاز به تمرین دارند و بیشتر درس رو توی مدرسه یاد می گیرند.

ولی این مشکل هم هست که در این مدارس معمولا برای اینکه والدین راضی باشند، به بچه ها بیش از حد آسون می گیرند. هم از نظر درسی و هم از نظر اخلاقی. از طرف دیگه معمولا توی کلاس همه بچه ها از قشر متوسط به بالا هستند و بچه با سطح توقعی بیشتر از بچه های مدارس دولتی بزرگ میشه.

در مدارس دولتی معمولا کلاس ها پرجمعیت تر هستند و ممکنه معلم نتونه به همه بچه ها توجه کافی داشته باشه. اغلب لازمه که والدین هم در منزل با بچه تمرین کنند تا به خوبی مطلب رو یاد بگیره. این موضوع به خصوص برای بچه هایی که مشکل تمرکز دارند و یا بچه هایی که دچار اختلالات یاد گیری هستند و به توجه بیشتری نیاز دارند، یا والدینی که فرصت کافی برای تمرین با بچه رو ندارند، می تونه مشکل آفرین باشه.

ولی حسن این مدارس اینه که اولا هزینه زیادی رو به خانواده ها تحمیل نمی کنه. دوم اینکه به کسی بیش از حد ارفاق نمیشه و معمولا جدی تر از مدارس غیر انتفاعی با بچه ها برخورد می کنند و نظم و انضباط بیشتری دارند.

از طرف دیگه ، تو این مدارس  بچه هایی با سطح اقتصادی مختلف توی یک کلاس هستند و این بچه رو واقع بین تر میکنه.

البته این مطالبی که گفتم، خیلی کلی هستند و در مورد همه مدارس دولتی و یا غیرانتفاعی صدق نمی کنند.

در نهایت، شما پدر و مادر عزیز، با توجه به نکات بالا و بر اساس شرایط زندگی خودتون و ویژگی های فرزندتون می تونید تصمیم مناسب رو در این مورد بگیرند. 

چگونه با کودک خداحافظی کنیم؟

اگه شما هم کودک زیر دوسال دارید، احتمالا این عکس براتون خیلی آشناست.

اکثر بچه های زیر دوسال، موقع جدا شدن از مادر گریه و بی قراری می کنند. گاهی اوقات مادرها برای اینکه جلوی گریه و بهانه گیری بچه رو بگیرند، سرش رو گرم می کنند وبعد یواشکی از خونه بیرون می رن. این روش خوبی نیست. اینطوری بچه همیشه نگرانه که نکنه حالا که من مشغول بازی هستم، مامان بی خبر بره.

بهتره وقتی کاملا آماده رفتن شدید، برید پیش بچه ببوسیدش و خیلی سریع باهاش خداحافظی کنید و برید. یادتون باشه که اگه بچه گریه کرد، نباید برگردید.

بعد از یه مدت بچه کاملا به این روال عادت می کنه و در ضمن به مادرش هم اعتماد  پیدا می کنه.

پایش رشد کودک

پدر و مادر عزیز، 

در برنامه «پایش کودک»، شما می توانید در فواصل منظم (در سال اول تولد هر سه ماه و پس از آن هر شش ماه یک بار) برای تکمیل پرونده پایش فرزندتان به مرکز مشاوره مراجعه کنید. این برنامه ویژه کودکان 3 ماهه تا 6 ساله است.

پدر و مادر عزیز، لطفا کمتر جدی باشید !!!

وقتی بچه دار شدم فکر نمی کردم تو رفتار با بچه ام مشکلی داشته باشه چون یه عالمه کتاب روانشناسی کودک!!! خونده بودم و کاملا می دونستم که می خوام چه کار کنم.

ولی کم کم مشکلات به وجود اومد و من خیلی جاها به بن بست می خوردم. چرا روش های صحیح تربیتی من جواب نمی داد؟  اشتباه من کجا بود؟

تصمیم داشتم مادر قاطعی باشم برای همین طبق نوشته های تو کتاب ها شروع کردم به وضع قوانین و اجرای اونا. وقتی دخترم بهم می گفت: «بستنی می خوام»، خیلی محکم و جدی بهش می گفتم : «نه عزیزم، بستنی رومی تونی بعد از نهارت بخوری».  بعد اون شروع می کرد به جیغ و داد که «بستنی می خوام» . بازهم طبق اصول تربیتی از بی توجهی فعال استفاده می کردم و سر خودم رو به کاری گرم می کردم. ولی بچه آروم نمی شد و همینطور به جیغ زدن ادامه می داد و من هم عصبی می شدم و حتی گاهی سرش داد می زدم. و بعد به خاطر رفتار احمقانه ام خودمو لعنت می کردم.

کمی که گذشت متوجه اشتباهم شدم. همه روش های من درست بود ، فقط چاشنی محبت و خنده ش کم بود.

حالا دیگه اگه دخترم ازم بستنی بخواد، نمی گم «نه ، بعد از نهار باید بخوری»

به جاش می گم : «من یادم نمیاد کی نهار خوردیم که حالا بخوایم بستنی بخوریم؟» بعد دستم رو می .گذارم رو شکمم و می گم «اگه نهار خوردیم پس چرا شکمم خالیه؟ نکنه تو نهار منو خوردی؟ زود غذامو پس بده ...» و بعد با خنده دنبالش می رم و میگیرمش. اون هم متوجه شوخی من میشه و کلی می خنده و دیگه سراغ بستنی رو نمی گیره.

با این روش می تونیم وارد دنیای شاد بچه ها بشیم و اینطوری دیگه در مقابلمون جبهه گیری نمی کنند. ما هم می تونیم قوانین خودمون رو اجرا کنیم.

به قول شاعر:

چوب معلم ار بود زمزمه محبتی

جمعه به مکتب آورد طفل گریز پای را

جدول جایزه

یکی از روش های موثر برای ایجاد عادت های خوب در بچه ها ، استفاده از جدول جایزه است.

روی یک مقوای بزرگ یک جدول بکشید که حدود پنج تا ده ستون داشته باشه.  بالای جدول کاری رو که قراره بچه انجام بده رو بنویسید یا نقاشی کنید. هر بار که بچه اون کار رو انجام داد یه برچسب توی جدول بچسبونید . وقتی که یک ردیف پر شد، می تونید به بچه یه جایزه بدید مثل رفتن به پارک، سینما یا رستوران و یا خریدن بازی کامپیوتری، کارتون یا اسباب بازی کوچک. بهتره این جایزه رو خود بچه از قبل انتخاب کنه.

این روش رو می تونید برای تشویق بچه به نشستن روی لگن، مسواک زدن، خوابیدن تو اتاق خودش، ترک شب ادراری و .... استفاده کنید

اگه فرزند شما در سن بلوغ است ...

درباره رفتار با نوجوانان باید یک اصل مهم رو یادمون باشه: ما با یک بزگسال روبرو هستیم، نه یک بچه. پس نباید رفتاری که تا حالا با فرزندمون داشتیم رو از این به بعد هم باهاش داشته باشیم.

برای اینکه بتونیم تو دوران بلوغ و بعد از اون رابطه خوبی با فرزندمون داشته باشیم، باید چند اصل همه رو یادمون باشه:

• هیچوقت از زور و تهدید استفاده نکنیم چون بازنده میشیم . یادمون باشه که فرزندمون هم قد خود ماست و دیگه بچه کوچولوی دیروز نیست.
• همونطوری باهاش رفتار کنیم که با یه دوست صمیمی رفتار می کنیم. اگه ما سر دوستمون داد بزنیم که اتاقش رو تمیز کنه، خوشش میاد؟
• لازمه بدونیم که فرزندمون دیگه مثل گذشته علاقمند نیست که همه وقتش رو با ما بگذرونه و ترجیح می ده که بیشتر با همسالان خودش باشه و با اونا حرف بزنه.
• بلوغ به تنهایی می تونه آشفتگی های زیادی در نوجوان ایجاد کنه، بهتره ما این آشفتگی رو با جر و بحث های طولانی بیشترش نکنیم.
• بهتره کمی بیشتر به خودمون برسیم و کمی به روز تر بشیم.
• هیچ وقت اونو با زمان نوجوانی خودمون مقایسه نکنیم.
• ازش انتظار نداشته باشیم که همیشه مطابق نظر و سلیقه ما رفتار کنه. به سلیقه و نظرش احترام بگذاریم، حتی اگه باهاش موافق نیستیم.
• برای شروع حرف زدن، با چیزهایی که بهش علاقمنده سر صحبت رو باز کنیم. مثلا تیم فوتبال مورد علاقه ش، موسیقی که دوست داره، هنرپیشه ای که ازش خوشش میاد، فیلم مورد علاقه ش و ...
• اونا هیجان رو دوست دارند، براشون هیجان های مثبت و سازنده ایجاد کنیم.
• و در آخر یادمون باشه که نوجوان ها برای این با ما مخالفت می کنند که می خوان خودشون رو به ما ثابت کنند. پس بپذیریمشون و بهشون اعتماد کنیم.

برای اینکه والدین خوبی بشیم، اول باید همسران خوبی باشیم

بچه من بیش فعاله

این روزا بیش فعالی خیلی مد شده. خیلی از پدر و مادرا بچه شونو پیش ما میارن و اصرار دارن که بیش فعاله و باید دارو مصرف کنه. 
یه نمونه ش هفته پیش بود. 
بچه رو که بررسی کردم دیدم مشکلی نداره فقط خیلی شیطون و پر انرژیه. از پدرش پرسیدم : «چرا فکر میکنی که پسرت اختلال بیش فعالی داره؟» گفت : «برای اینکه از دیوار راست بالا میره. تو خونه به همه چیز دست میزنه و همه رو خراب می کنه. اعصاب برامون نذاشته از بس که سر و صدا می کنه. ببینید تو این چند دقیقه چقدر این ور و اونور داره میره . به نظر شما این بچه غیر طبیعی نیست؟!» 
گفتم: «به نظر من کاملا سالمه ، فقط خیلی شیطونه»
گفت: «ما هم بچه بودیم و شیطنت می کردیم، ولی نه اینجوری»
بعد شروع کرد درباره بچه گی هاش گفت و اینکه چقدر بچه با ادبی بوده
من چیزی نگفتم و فقط به حرفاش گوش دادم، تا رسید به اینجا که : «هر وقت می رفتیم بیرون، یکی مسئول این بود که پیرهن منو نگه داره که فرار نکنم ، چون تا ولم می کردن در می رفتم و دیگه نمی تونستند پیدام کنند» و بعد غش غش خندید.
گفتم : «پس معلوم شد شما هم کم شیطنت نداشتی. فقط شانس آوردید که اونوقتا کسی اسم بیش فعالی رو نشنیده بود»

یادمون باشه!
هر بچه ای که پر سر و صدا و پرحرفه، پر انرژی و پر تحرکه، کنجکاوه و به همه چیز دست میزنه، الزاما دارای «اختلال بیش فعالی و نقص توجه» نیست.

بازی کردن حق کودکان است

همه بچه ها حق دارند بازی کنند
اگه خونه مون کوچیکه ، اگه از سر کار اومدیم و خسته ایم، اگه همسایه ها مون از سر و صدا خوششون نمیاد، اگه کوچه  ها برای بازی کردن امن نیستند، اگه وسایل و دکور خونمون گرونه و نمی خوایم بشکنه و ...
اینها همه مشکل ماست
بچه ها حق دارند بازی کنند، سر و صدا کنند ، بدوند و شاد باشند.

افزایش اعتماد به نفس کودک

اگه می خوایم بچه مون اعتماد به نفس خوبی داشته باشه ، لازمه :
1.بچه مونو همونطوری که هست بپذیریم : همه بچه ها با هم فرق دارند و لازمه پدر و مادر فرزندش رو همونطوری که هست بپذیره و همواره در تلاش برای تغییر دادنش نباشه. اگه ساکته یا شلوغه، اگه خجالتی یا اجتماعیه، اگه چاقه یا لاغره 
2. به او عشق بورزیم و این علاقه را با کلام، نوازش، بوسیدن و رفتارمون بهش نشون بدیم
3. اگه کار اشتباهی کرد، به او بگیم که از کارش ناراحت شدیم، ولی هرگز نگیم: «دیگه دوستت ندارم»
4. به او توجه کنیم و برایش وقت بگذاریم: وقتی می خواد با ما حرف بزنه ، چند دقیقه کارمون رو کنار بگذاریم و به او توجه کنیم. با این کار به او می گیم که تو مهمی و من به تو توجه دارم
5. بهش اجازه بدیم کمی ریسک کنه: اگه بچه این جرات رو کرده که یک کار جدید انجام بده، بهش کمک کنید تا در اون کار موفق بشه و اگه نتونست، تشویقش کنید که دوباره تلاش کنه
6. بچه رو مستقل بار بیاریم: بچه های وابسته اعتماد به نفس پایینی دارند
7. کارهای خوبش رو تشویق کنیم
8. دائما از کارهاش ایراد نگیریم. اجازه بدیم بعضی کارها رو به روش خودش انجام بده
9. هرگز او را با کسی مقایسه نکنیم، به خصوص با خواهر و برادرش